Een paar weken geleden vertrok de zeilboot Madleen uit Italië in een poging de Gazastrook te bereiken. Aan boord waren twaalf activisten, waaronder Greta Thunberg, een wereldfiguur in de ecologische strijd. Hun doel: de humanitaire blokkade doorbreken en voedsel en medische voorraden leveren aan de belegerde, uitgehongerde en gebombardeerde bevolking van Gaza.
Je kunt je afvragen wat een klimaatactivist op een boot naar Gaza deed. Wat is het verband tussen ecologie en solidariteit met Palestina?

In werkelijkheid zijn deze strijden nauw met elkaar verbonden. Het milieu en Palestina zijn slachtoffers van hetzelfde imperialistische, extractivistische en kapitalistische systeem. Het kapitalisme heeft geprofiteerd van de kolonisatie van gebieden en de onbeperkte exploitatie van natuurlijke hulpbronnen: bossen, metalen, olie, water. Land veroveren om rijkdom te winnen. Het vernietigen van het milieu om volkeren beter te kunnen domineren.

In Palestina is de bezetting een menselijke, politieke en ecologische tragedie.

De militarisering van het gebied, de bombardementen op 40% van het akkerland, de inbeslagname van water en de onteigening van boeren maken duurzaam beheer van hulpbronnen onmogelijk. In Gaza is de infrastructuur voor water, energie en afvalverwerking doelbewust onder vuur genomen. Meer dan 95% van het water is ongeschikt om te drinken. De lucht is niet te ademen. De aarde is vergiftigd.
Deze ecologische ramp is geen nevenschade, maar een koloniale strategie: het milieu beheersen om mensen te beheersen. Om te voorkomen dat een volk vrij leeft – en überhaupt leeft.
Daarom kun je de natuur niet verdedigen zonder mensen te verdedigen. Ecologie zonder sociale rechtvaardigheid, zonder dekolonisatie, is zinloos. “Milieubehoud zonder klassenstrijd is tuinieren” (Chico Mendes, Braziliaanse vakbondsman).

Daarom heeft de fractie Ecolo-Groen samen met haar socialistische partner een motie ingediend bij de gemeenteraad van Sint-Gillis. Deze motie roept onze gemeente op om haar steun aan Palestina op te voeren: door bedrijven te boycotten die medeplichtig zijn aan genocide, door de Palestijnse vlag te hijsen, door een stedenband aan te gaan met een Palestijnse gemeente en door progressieve Palestijnse en Joodse verenigingen te steunen die zich inzetten voor een rechtvaardige vrede.
Wat we hier in Sint-Gillis doen, telt. Een vlag hijsen, boycotten, steunen: het zijn concrete, politieke daden van solidariteit. Want we kunnen niet de levenden verdedigen en tegelijkertijd een genocide door de vingers zien.